Śruby rzymskie

Śruby rzymskie to specjalny rodzaj łączników, których historia sięga starożytnego Rzymu. Są to śruby zakończone specjalnymi kołnierzami, które służą do mocowania elementów w miejscach, gdzie wymagane jest duże obciążenie.

Śruby rzymskie składają się z trzech podstawowych elementów: kołnierza, trzpienia i nakrętki. Kołnierz to specjalnie uformowany pierścień, który jest umieszczony na końcu trzpienia. Kołnierz zwiększa powierzchnię styku między śrubą a materiałem, do którego jest ona mocowana, co zapewnia lepsze rozłożenie obciążenia i większą wytrzymałość połączenia.

Trzpień śruby rzymskiej ma kształt cylindryczny i na całej długości posiada gwint. Nakrętka ma kształt sześciokątny i również posiada gwint, który pasuje do gwintu trzpienia. Dzięki temu po dokręceniu nakrętki trzpień śruby rzymskiej jest mocno dociskany do materiału, co zapewnia stabilne i wytrzymałe połączenie.

Śruby rzymskie są używane w miejscach, gdzie wymagana jest duża wytrzymałość połączenia. Mogą być stosowane w konstrukcjach stalowych, mostach, maszynach, a nawet w pojazdach. Są one dostępne w różnych rozmiarach i klasach wytrzymałości, co umożliwia ich dopasowanie do konkretnych zastosowań.

Podsumowując, śruby rzymskie to specjalny rodzaj łączników, których główną zaletą jest duża wytrzymałość połączenia. Składają się one z kołnierza, trzpienia i nakrętki i są stosowane w miejscach, gdzie wymagane jest mocne i wytrzymałe połączenie.